Stripmunk 14/ aug-okt '24

IN DE KIJKER ‣ JOMMEKE POTVIS Kapotgelezen Kristof, de vorige keer dat ik je voor Stripmunk interviewde, schreef je met Het verpeste kamp je eerste Jommekesverhaal. Sindsdien heb je nog meer verhalen geschreven. Is de wereld van Jommeke nu volledig je biotoop geworden? PotvisValentijn is mijn vijfde Jomme- kesverhaal. Ik heb me eigenlijk vrij snel thuis gevoeld in de wereld van Jomme- ke en zijn vrienden. Het helpt natuur- lijk dat ik als kind de albums letterlijk en figuurlijk kapotgelezen heb. Maar ik voel dat er nog heel veel ruimte is binnen die bestaande biotoop. Er zijn nog heel wat personages (waaron- der een aantal van mijn persoonlijke favorieten) die ik nog niet of nauwelijks heb gebruikt in mijn verhalen: Anatool, de Koningin van Onderland, Madam Pepermunt, Gravin Van Stiepelteen en haar Odilon, de Propere Voeten ... Nog meer dan genoeg mogelijkheden dus om die biotoop verder te verkennen. Wat probeer je telkens mee te geven in de Jommekesverhalen? Moeilijke vraag, dat hangt af van verhaal tot verhaal. Sowieso moet elk Jom- mekesverhaal natuurlijk grappig en spannend zijn. Ik hou er ook van als er iets gebeurt wat de lezer misschien nog niet onmiddellijk had zien aankomen, een soort verrassend element. Af en toe tracht ik er wel een soort boodschap in te steken. Bijvoorbeeld in Het verpeste kam p, waar we pestgedrag aanklagen. Of in het kerstverhaal De Drie Geesten van Kers t, dat eigenlijk over de vereenzaming van een oudere man gaat. Maar wat mij betreft volstaat het ook vaak om er gewoon een plezant en vlot leesbaar avonturenverhaal van te maken. Koksijde Kan je wat meer vertellen over de ontstaans- geschiedenis van het album Potvis Valentijn? Op een van onze jaarlijkse brainstorm- sessies werd geopperd dat het ver- nieuwde NAVIGO Visserijmuseum van Koksijde, dat in september de deuren opent, mét als hoofdattractie het skelet van Potvis Valentijn, wel een leuke in- steek voor een verhaal zou kunnen zijn. De redactie contacteerde de gemeente Koksijde en al snel zaten we samen in een constructieve vergadering waarbij ik ook al afbeeldingen kreeg van het museum: hoe het er zou uitzien na de verbouwingswerken. Dat helpt om alles visueel voor te stellen. Als ik schrijf heb ik namelijk steeds al bepaalde beelden in mijn hoofd, die ik dan probeer over te brengen naar de tekenaar. Ik heb op basis van de meegekregen informatie het scenario geschreven, dat eigenlijk onmiddellijk enthousiast onthaald werd. Hopelijk kan ik binnenkort zelf ook eens een bezoekje brengen aan het heropende museum. De Belgische kuststad Koksijde speelt een belangrijke rol. Voor de mensen van de gemeente Koksijde was het natuurlijk belangrijk dat – naast het NAVIGO-museum – een aantal toeristische trekpleisters en her- kenningspunten in beeld kwamen. Dat vind ik ook altijd wel leuk. Het maakt het verhaal ook wat authentieker. Inwo- ners van Koksijde zullen vast heel wat herkennen. Al was het voor mij scena- riotechnisch niet altijd gemakkelijk om die verschillende locaties allemaal in het verhaal in te passen. Zeker omdat ik per se het Belgisch kampioenschap garnaalpellen op de een of andere ma- nier wilde gebruiken. Ik vond dat zo'n tof gegeven dat ik er wel iets mee moest doen. Niet evident, maar ik denk/hoop dat ik alle eindjes mooi aan elkaar heb kunnen knopen. Haring aan zee Een heel leuke figuur is Jan Haring. Kan je hem eens omschrijven? Jan Haring is een van die typische nevenfiguren die kleur geven aan het Jommekesuniversum. In een verhaal dat zich aan de kust en zelfs een stukje op zee afspeelt, moest ik hem wel gebruiken. Met veel plezier ook, want zijn ruwe-bolster-met-een-blanke-pit- gehalte is heel dankbaar.  Over één potvis en veel garnalen JOMMEKE 322 | Potvis Valentijn NYS SC | 40 pag. | € 7,99 | 7 aug Een gesprek met Jommeke-scenarist Kristof Berte Wie Belgische kust zegt, zegt garnaalvissen! © 2024 – Standaard Uitgeverij KRISTOF BERTE In 1989 spoelde een potvis aan op het strand van Sint-André, in Oostduinkerke. Het was nationaal nieuws en de potvis werd enkele dagen lang een toeristische attractie met 300.000 kijklustigen. Scenarist Kristof Berte was toen zes jaar. Maar vijfendertig jaar later schreef hij over Potvis Valentijn een superleuk Jommekesverhaal.