Stripmunk 13 / apr-jun '24

stel gedaan voor wat ik anders zag. Zo heb ik bijvoorbeeld Alanis en Tomboy tegenover elkaar gekarakteriseerd, zodat er een spanningsveld tussen beiden gecreëerd wordt. Interessant, omdat je zo hedendaagse thema’s kan bespreken. Alanis zou eerder jobhop- pen, niet echt over veel geld beschik- ken, aandacht hebben voor het klimaat, vegetariër zijn. Tomboy heeft een heel leuke en lucratieve job, werkt bij de televisie, she couldn’t care less als het over klimaat gaat en ze is nogal materia- listisch. Het zijn vriendinnen, maar dat spanningsveld levert discussies op die vandaag gaande zijn. Dat vond Merho meteen goed. Zoals steeds heeft Merho ook dit pro- fessioneel benaderd. Hij heeft nog een soort van richting aangegeven en de serie vervolgens uit handen gegeven. Dat was meteen ook een extra reden om de opdracht te aanvaarden. Ik hoefde niet verder te doen zoals hij het al 164 albums lang gedaan had en ik was aangenaam verrast door die wijziging van setting. En is hij nu nog betrokken bij de scenario’s? Nix: Mijn belangrijkste voorwaarde was dat ik de volledige vrijheid kreeg (lacht), met alle respect voor Merho en zijn oeuvre, natuurlijk. Maar eens je zelf de scenario’s begint te schrijven, zou het moeilijk worden als de geestelijke vader nog voortdurend over je schou- ders meekijkt. Ik zou zo niet kunnen werken. Maar ik kreeg ook onmiddellijk zijn vertrouwen. Dat zijn kleinzoon een grote fan is van De Buurtpolitie heeft daar zeker bij geholpen (lacht). Kritisch Wanneer ben jij beginnen te schetsen, Charel? Je had immers de Kiekeboe-familie al eens ge- portretteerd in je eigen serie Jump, op de cover van P-magazine en in het hommageverhaal Vier door derden ? Cambré: Toen ik het scenario van het eerste album las, begon ik al een goed beeld te krijgen van de 21-jarige Fanny, het appartement waar ze woont, dat alles daar bijvoorbeeld nog in dozen staat, waar ze een koffie gaat drinken, haar vriendinnen. Dat helpt om te zien hoe zo’n figuur in elkaar steekt en het decor waarin ze acteert te schetsen. Ik vond ook dat er toffe scènes in het scenario voorkwamen, zoals het verla- ten metrostation, allemaal dingen die plezant zijn om uit te tekenen, waar- mee ik me amuseer. Ik bepaal hoe de tekeningen eruitzien, hoe het in beeld gebracht wordt. Er is altijd communica- tie en ik sta daar natuurlijk voor open, maar ik zal toch min of meer het laatste woord hebben als het over het beeld gaat. Nix: Charel is een begenadigd tekenaar. Hij verrast me regelmatig. Dat is ook wel fijn. Hij moet tenslotte in beeld brengen wat ik in mijn hoofd heb. Dat is niet zo simpel. Ik heb niet zo vaak met iemand samengewerkt, met Johan De Moor wel, met Klaas Verplancke. Bij Charels tekeningen denk ik geregeld: wow, knap gedaan! En ik ben kritisch, veeleisend (lacht). Cambré: Overigens kreeg ook ik de volledige vrijheid van Merho. Toen ik voor het eerste album een naam voor een winkel van rollators zocht, heb ik hem wel gecontacteerd. Ik kreeg dan een hele lijst met mogelijke namen, trouwens ook voor andere winkels of reclameborden langs de weg (lacht). Rode draad Jullie hebben dus een andere aanpak dan Merho voor de serie. Dat is onmiddellijk grafisch te merken, maar ook inhoudelijk, natuurlijk. Had je bepaalde voorbeelden, Nix? Nix: De strip Monsieur Jean van Phi- lippe Dupuy en Charles Berberian is al decennialang een voorbeeld voor mij, maar ook Mooie navels van Dubuc en Delaf, een strip op een heel frisse ma- nier geschreven én over meisjes, is een voorbeeld. Televisieseries als de jaren ’90-reeks Sex and the city of TheWire zijn dat eveneens. Dat is de kracht van televisieseries, men diept personages psychologisch uit, en dat volg je over de afleveringen heen. Als je bij strips datzelfde resultaat wil bereiken, moet je vier, vijf albums vooruit schrijven, na- tuurlijk niet in detail maar in de grote lijnen. Dat geeft een extra kracht voor mensen die alle albums kopen, maar voor iemand die sporadisch een boek koopt, moet het natuurlijk ook begrij- pelijk en amusant blijven. Het is wel degelijk de bedoeling om een rode draad in de verhalen te steken? Nix: Ja, Moemoe heeft bijvoorbeeld nu al haar oog laten vallen op het lege DE WERELD DRAAIT DOOR ‣ DE NIEUWE AVONTUREN VAN DE KIEKEBOES ‘Moemoe heb ik altijd het plezantste nevenpersonage gevonden, ze brengt leven in de brouwerij.’ - Cambré ‣ © 2024 – Standaard Uitgeverij 5