Stripmunk 13 / apr-jun '24

ze van mening. Ze realiseerde zich dat een stripalbum het mogelijk zou maken ommet haar verhaal een nog breder jongerenpubliek te bereiken, en ook ie- dereen die geen 'echte' boeken leest. En vandaag is ze erg blij met het resultaat. Hoe was de taakverdeling tussen jou en Jean-David Morvan? We werkten samen aan het scena- rio. We wisselden ideeën, scènes en anekdotes uit en beslisten welke we zouden behouden en hoe we ze in scène zouden zetten. We hebben ook veel geschiedkundig onderzoek gedaan en gezocht naar beelden om er zeker van te zijn dat we bij de realiteit van het verhaal bleven. Daarna schreven we het scenario uit, terwijl we ideeën bleven uitwisselen. De eerste en laatste reis Was het niet moeilijk om de juiste vertelstijl voor haar verhaal te vinden? Het was voor ons vanaf het begin duide- lijk dat zij het moest zijn die het verhaal zou vertellen. Zo werd zij evengoed scenarist van de strip als Morvan en ik. We wilden zowel haar verhaal als haar buitengewone persoonlijkheid in het albummeegeven. Omdat ik haar goed ken, beschikte ik over veel anekdotes en details die ik wilde vertellen, om zo het verhalende met het intieme te men- gen. Toen we haar naar Auschwitz-Bir- kenau vergezelden, vertelde ze ons dat het haar laatste reis daarheen zou zijn. Dit was echt een cadeau voor het scena- rio, want zo konden we haar eerste keer daar – haar deportatie – en haar laatste reis weergeven. Je switcht van het verleden naar het heden in je verhaal, je bent zelf trouwens een van de personages, was dit de manier waarop je (jonge) lezers meer bij het verhaal wilde betrekken? Ginette Kolinka brengt haar leven door met het ontmoeten van jongeren op scholen. Met deze strip richt ze zich weer rechtstreeks tot hen, niet in de laatste plaats omdat ze bij haar bezoe- ken aan het kamp altijd door jongeren werd vergezeld. Tieners zijn steeds erg onder de indruk van deze vrouw, 85 jaar ouder dan zij, maar toch nog zo jong van geest en aanwezig. De afwisseling tus- sen heden en verleden maakt het ook mogelijk om te zeggen: ‘Kijk, dat was gisteren.’ Het zou dus ook vandaag kun- nen gebeuren! Wees dus voorzichtig! Mijn aanwezigheid in het album stelt me in staat om wat persoonlijke anekdotes toe te voegen, al heb ik ze niet allemaal kunnen opnemen, zoals een paar memorabele maaltijden en avonden. Un autre monde Heeft Ginette Kolinka haar ‘feedback’ gegeven? Ze heeft het uitwerken van de strip gevolgd. En toen het album af was, was ze onder de indruk van al het werk van zowel wij scenaristen, maar natuurlijk ook van de tekenaars. Ze maakte veel opmerkingen, soms geamuseerd – ‘Oh jee, je hebt me dikke armen gegeven’ – maar vaak ook ontroerd, vooral bij de prenten waarop we haar vader en broer zien, die niet zijn teruggekeerd. Wat was het belangrijkste dat ze de volgende generatie wilde meegeven? Zit dat vervat in de song Un autre monde van Téléphone op het einde van het album? Haar stokpaardje, zoals ze het zelf zegt, is nee zeggen tegen haat. ‘Haat is een voet in Auschwitz’. Wat ze wil is dat jong en oud begrijpen dat we elkaar allemaal moeten tolereren, ondanks onze verschillen, onze religies of onze huidskleur. Ze wil een boodschap van tolerantie uitdragen. Wat het nummer betreft, afgezien van de tekst is het duidelijk een knipoog naar haar zoon Richard, drummer bij de beroemde Franse groep Téléphone. En het is een scène die we in de strip hebben gebruikt: leerlingen in de klas die het lied zingen voor de ogen van Gi- nette en Richard. Toen kwamen er veel emoties naar boven.  ARTIKEL ‣ VAARWEL BIRKENAU © ÉDITIONS ALBIN MICHEL, 2023 by JDMorvan, Matet, Cesc, Efa & Roger 19