STRIPMUNK 10 | AUG-OKT '23

hetzelfde punt te komen. Ze zijn tie- ners, ze zullen superhelden worden. Zij heeft er altijd van gedroomd, hij wil eerst niet echt. Zij stort zich met wilskracht en vastberadenheid in dit avontuur, hij probeert dit lot te ontlopen, maar het avontuur haalt hem in. Ik vond dat beide wegen evenveel aandacht verdienden en ik wist dat, als ik alleen een gemeen- schappelijk eerste album van 54 pa- gina's zou maken, een van de twee personages benadeeld zou worden. Zo vermeed ik ook het maken van een ‘genderspecifieke’ serie. Het is aan de lezer om te beslissen welk album haar/hem aantrekt, welk verhaal zij/hij wil volgen. Je zou slechts een van de twee albums kunnen lezen en de serie voortzet- ten zonder dat het een probleem is. Voor de lezer wordt dan Louna of Ziad de held. Als je beide albums hebt gelezen, lees je vanaf het volgende album het verhaal van een broer en zus.’ KEBAB Louna en Ziad komen uit een migrantenfamilie en ze zijn de kinderen van een conciërge en een eigenaar van een kleine kebabzaak. Ze zijn dus van heel bescheiden af- komst, maar ze wonen in de mooie wijken van Parijs (alleen de chique gebouwen hebben conciërges). Door deze discrepantie voelen ze hun ‘armoedige’ situatie nog scherper aan.’ Dat element in het scenario sprak tekenaar Fabio Lai (De werelden van het kristallen zwaard, Mooie navels) aan: ‘Ik was vooral geïn- trigeerd door de sociale context van Het gevaarlijkste beroep ter wereld. Louna, een meisje uit een bescheiden gezin, wil een gekke droom realiseren, superheldin worden. Ik beken dat ik geen kenner ben van de wereld van de comics van Marvel en DC, maar ik ben altijd wel fan geweest van Batman. Waar- schijnlijk omdat die serie gaat over een (bijna) gewone man, zonder superkrachten.’ ALLEDAAGSE REALITEIT Een bescheiden achtergrond, een wensdroom. Met die elementen kan je al een mooie stripserie starten. Zeker als je als auteur probeert die wereld van de superhelden naar een alledaagse realiteit te brengen. En dat doet Bocquet: ‘Net als iedereen vind ik eigenlijk dat er te veel superheldenverhalen zijn! Ik had nooit gedacht dat ik er zelf een zou schrijven, maar toen ik me begon voor te stellen hoe onze wereld eruit zou zien als superhelden echt zouden bestaan, voelde ik dat ik iets nieuws te vertellen had. Ik wou me namelijk richten op het dagelijks leven van deze mensen. Wat houdt hun job concreet in? Hoe verdien je als superheld de kost? Hoe vind je de nodige middelen om jezelf uit te rusten? Je hebt sponsors nodig. Hoe vind je sponsors? Je moet aanwezig zijn op het sociale netwerk, een booking agent vinden, enzovoort. En hoe vind je opdrach- ten? Je hebt waarschijnlijk een app nodig om de helden te bellen, zoals je een Uber belt. Eenmaal dat denkproces op gang was gekomen, kon ik uiteindelijk een heel andere versie van het superheldendom schrijven dan wat je elders kan lezen!’ En Bocquet heeft daarbij ook een missie: ‘Louna leidt het leventje van een adolescent van haar leeftijd, of alleszins een mogelijke versie daarvan. Fictieve helden en heldin- nen laten ons een glimp opvangen van wat we zouden kunnen zijn, op zijn minst symbolisch toch. Fictie is belangrijk omdat ze de lezer of de kijker waarden toont. Als je op je geliefde held wil lijken, bestaat er een kans dat je een fatsoenlijk, onafhankelijk, zorgzaam en eerlijk persoon zal worden.’  ARTIKEL ‣ HET GEVAARLIJKSTE BEROEP TERWERELD © Dupuis, 2023. © Dupuis, 2023. © Dupuis, 2023. 33