STRIPMUNK 10 | AUG-OKT '23

D it geniale uitgangspunt vormt de basis voor een van de sterkste stripseries van de vorige eeuw. Philippe Tome (ook bekend van Robbedoes en De kleine Robbe) bedacht de scenario’s en Luc Warnant en later Bruno Gazzot- ti tekenden New York alsof ze er zelf woonden. Sinds 2000 verschenen er echter slechts drie Soda-albums en het leek er dan ook op dat met het plotse overlij- den van Tome in 2019 de serie zou worden stopge- zet. Gelukkig niet! Scenarist Olivier Bocquet, die al eer- der werkte aan de verrukkelijke serie Frnk, laat Soda een comeback beleven waarbij je als lezer even van je sokken wordt geblazen. Maar wie is Olivier Bocquet, de man die ooit nog pompbediende, restaurantma- nager, fotograaf en controleur bij een elektriciteitsmaatschappij is geweest? We vroegen het hem zelf. Een klein beetje oorlog Je schrijft niet alleen scenario’s voor strips, maar ook voor televisie, onder andere van de recente aangrijpende miniserie Notre-Dame, la part du feu . Wat is het grootste verschil in aanpak? Olivier Bocquet: Het schrijven van een stripscenario, tenminste zoals ik het doe, is volgens mij veel ingewikkel- der dan het schrijven voor televisie. In een televisiescenario kan ik in één alinea schrijven dat een personage zijn auto parkeert, uitstapt, een bakkerij binnengaat, brood koopt en weer in zijn auto stapt. Hoe dit wordt getoond is niet echt mijn zorg. De regisseur en de crew zullen samen beslissen hoe deze scène het beste kan worden opgenomen, en die kan altijd nog verfijnd worden in het montageproces. In een stripscena- rio moet ik voor dezelfde actie precies bepalen welke shots belangrijk zijn, hoe ze bij elkaar passen en, als er dialoog is, hoeveel ruimte die inneemt in de prenten. Ik moet er ook voor zorgen dat de sequentie op een logische plaats eindigt: bijvoorbeeld op het einde van een pagina, want dat is eleganter. Aan de andere kant heb ik in strips veel meer vrijheid om te schrijven wat ik wil – in overleg met de uitgever, natuurlijk. Ik durf meer, kan experimenteren. Bij een tele- visieproductie, omdat ze veel geld kost, voelen veel mensen zich bevoegd om veranderin- gen door te voeren, soms verstandige, soms volslagen domme inmengingen. Het is altijd een klein beetje oorlog, en je wint niet per se. De jaren tachtig En nu schrijf je de scenario’s voor een nieuwe reeks van Soda. Een mooie opdracht. Je kiest meteen voor een setting van de verhalen in het New York van de jaren tachtig. Waarom die setting? Dat was een van de eerste dingen waar- over Bruno en ik het onmiddellijk eens waren. De Sodaserie is geboren in de ja- ren tachtig, en dat vormt een groot deel van de charme ervan. In die tijd stond de stad op de rand van het faillisse- ment, criminaliteit en corruptie waren op hun ergst, er waren veel gevaarlijke wijken… Het New York van vandaag is een stad zonder ruwe randjes. De stra- ten zijn schoon, de mensen zijn gezond, de gebouwen zijn van glas, de auto’s zijn glad en gestroomlijnd. Voor Bruno is het veel spannender om te werken met de voertuigen van toen met hun grote roosters, om gebarsten en bepleisterde muren, vuile straten, versleten gebou- wen te laten zien… Soda is terug, en hoe! OLIVIER BOCQUET David Solomon, bijgenaamd Soda, woont bij zijn moeder Mary in een appartementsblok in New York. Mary is zeer gelovig en lijdt aan een hartziekte, zijn vader is tijdens het uitoefenen van zijn job als sheriff in Arizona gewelddadig om het leven gekomen. Voor Mary is haar zoon een priester, in werkelijkheid is hij een politieagent. Een gesprek met scenarist Olivier Bocquet INTERVIEW ‣ SODA SODA 13 | De bloeddorstige dominee BOCQUET, GAZZOTTI 56 pag. | SC | € 9,99 | HC | € 17,99 | 2 aug “Het is altijd een klein beetje oorlog, en je wint niet per se.” © Dupuis, 2023. 16